در اواخر سال ۱۹۵۶ نیروی زمینی  امریکا خواهان یک بالگرد ترابری بزرگ برای جایگزینی سی اچ ۳۷  ساخت سیکورسیکی شد. سی ۳۷ دارای موتور پیستونی  بود و توان حمل   تا ۲۶ سرباز را داشت . در ان زمان در نیروی زمینی  دو دسته  وجود داشتند. یک دسته خواهان یک بالگرد کوچکتر با توان حمل ۱۵ نفر و دسته دوم بالگردی بزرگتر بودند که حتی بتواند  یک توپ ۱۵۵ م م را نیز  حمل کند.

کمپانی ورتول در ان زمان بر روی طرحی با موتور توربوشفت  و دو پروانه پشت سر هم کار می کرد که وی ۱۰۷ نام داشت و علیرقم  اینکه هنوز بحث ها بر سر  توانایی  های بالگرد ترابری جایگزین سی اچ ۳۷ ادامه داشت ولی در نهایت  نیروی زمینی  قرار داد ساخت چند پیش نمونه از وی ۱۰۷ که در ان زمان ولی اچ سی ۱ ای خوانده می شد را پذیرفت. یو اچ سی ۱ ای که بعدها تبدیل به  سی اچ ۴۶ سی نایت شد بالگرد توانایی   بود ولی نیروی زمینی بالگرد بزرگتر و کارامدتر  می خواست و از طرفی با در نظر گرفتن اینکه بالگرد جدید زیادی بزرگتر بود ارتش یو اچ ۱ هیویی را نیز در کنار ان به خدمت گرفت

ورتول با توسعه طرح یو اچ سی ۱ ای  طرح یو اچ سی ۱ بی را توسعه داد که در واقع نسخه پر توان تر بود. اولین یو اچ سی ۱ بی در ۲۱ سپتامبر سال ۱۹۶۱  پرواز کرد  و در سال ۱۹۶۲ مورد پذیرش  نیروی زمین  قرار گرفت و به ان نام سی اچ ۴۷ ای شینوک داده شد

یو سی اچ ۱ ای در سمت راست و یو سی اچ ۱ بی در سمت چپ

.

سی اچ ۴۷ ای شینوک  مشابه پیش نمونه خود بود. دارای  دو  برامدگی بر روی بدنه بود که بر روی هر کدام یک ملخ سه تیغه نصب شده بود  و دو موتور توربوشفت لیکومینگ T55-L5   در دو طرف بدنه نصب شده بود که هر کدام ۲۲۰۰ اسب بخار قدرت فراهم می کردند  ولی به زودی در خط تولید برای همان نسخه  اولیه تی ۵۵ –ل-۷ با توان ۲۶۵۰ اسب بخار نصب شد.

دارای یک سطح شیب دار در قسمت عقب بود که به عنوان یک  درب عقب از ان بهره برده میشد  و به ان اجازه میداد تا خودرو یا بار را بدون تجهیزات بارگیری ، بارگیری کند.از سی نایت تفنگ داران دریایی بزرگتر بود اگرچه  از سی استالیون کوچکتر بود و دارای  چهار ارابه  فرود  ثابت بود که دو چرخ عقب می چرخیدن   و برای حرکت روی زمین  جهت گیری می کردند  و میشد مانند سی نایت انها را به اسکی مجهز کرد  و از مخزن  سوخت داخلی  با ظرفیت ۲۳۲۵ لیتر بهره می برد . دو برامدکی در دو طرف بدنه در طول بدنه قرار داشت که مخزن سوخت بالگرد بود

یک درب در طرغ سمت راست   بالگرد پشت سر کابین خلبان وجود داشت که میشد  که از دو قسمت  تشکیل شده بود، قسمت  بالای کشوی بود و میشد  تا درب را تا نیم باز کرد  و قسمت  پایین که به طرف بیرون باز میشد و حالت پلکان داشت. همچنین در سمت چپ نیز پشت سر کابین پنچره مربع شکل بزرگ داشت که حالت کشوی داشت .دارای  سه خدمه بود و خلبان و کمک خلبان در یک  کابین با دماغه  ای شیشه ای قرار داشتند .

سی اچ ۴۷ ای شینوک می توانست تا۳۳ سرباز   را در داخل حمل میکرد که در دو طرف بالگرد می نشستند  و می  توانست  ۲٫۷ تن بار داخلی  ویا ۶ تن بار خارجی را از دو غلاب در خارج بده حمل کند.

شینوک در اواخر سال ۱۹۶۲ وارد خدمت شد  و از سال ۱۹۶۵ در ویتنام مورد استفاده قرار گرفت.در مجموع ۳۵۴ فروند سی اچ ۴۷ ای شینوک  ساخته شد و بر اساس همین مدل یک نسخه توپ دار با نام ای سی ۴۷ ای تولید  شد.

سی اچ ۴۷ ای

ای سی ۴۷ ای  یک نسخه مسلح بود که قرار بود به عنوان یک توپخانه پرنده در ویتنام خدمت کند. چهار فروند سی اچ ۴۷ ای به این مدل ارتقا یافته و در ویتنام از سال ۱۹۶۶ استفاده شد که در کنار نقش ترابری نقش پشتیبانی  هوایی نیز داشت. این بالگرد  مسلح به پنج  مسلسل ۷٫۶۲ م م  ام ۶۰  و یا به جای انها می تواسنت  مسلسل سنگین ۱۲٫۷ م م را حمل کند  و در دماغه دارای  یک سیستم جنگ افزاری ام۵ شامل  یک نارنجک  انداز اتوماتیک  ۴۰ م م ام ۷۵ بود  که قابیلت چرخ به دو طرف و بالا و پایین را  داشت. همچنین در دو بالچه کوچک در جلو توان حمل راکت انداز  ۱۹ لول هایدرا ۷۰ را داشت  . از چهار فروند بالگرد  تبدیل شده  سه فروند به ویتنام اعضام شدند که  تا سال ۱۹۶۸ همگی نابود شدند و تنها نمونه باقی مانده ، امروزه در موزه قرار دارد

ای سی اچ ۴۷ ای

 خط تولید شینوک با سی اچ ۴۷ بی ادامه یافت

سی اچ ۴۷ بی که اولین پرواز خود را در  ۹ سپتامبر  سال ۱۹۶۶ انجام داد  و در سال ۱۹۶۷ وارد خدمت شد . دارای  دو موتور تی ۵۵-ل ۷سی بود که دارای توان ۲۸۵۰ اسب بخار بود  و دارای  طول بیشتر و ملخ های از نوع طراحی شده  بود. بر اساس تجارب ویتنام توان حمل شلیک مسلسل ۷٫۶۲ م م ام۶۰ دی را از درب های کناری داشت  و حتی برخی از سی اچ ۴۷ بی برای پرتاب بمب از سطح شیب دار عقبی شامل  بمب دود زا و یا ناپالم تغییر یافتند  تا بتوان با انها پناهگاه های  ویتکنگ ها  را نابود کرد.

این نمونه به دلیل بازیابی هواگرد های مختلف اسیب دید شهرت بسیار  داشت و ۱۲۰۰۰ هواگرد زمین گیر  شد  را در ویتنام جابجا  کرد. در مجموع ۱۰۸ فروند از این نسخه ساخته شد

مدل بعدی سی ۴۷ سی شینوک است.تفاوت مدل سی با مدل بی در  موتور و سامانه انتقال قویتر بود. سی اچ ۴۷ سی دارای دو دستگاه  موتور تی ۵۵-ل۱۱ بود که  دارای  توان ۳۷۵۰ اسب بخار بود که دست کم ۹۰۰ اسب بخار بیش از نسخه قبلی بود .  این نمونه توان حمل باری به میزان  ۹ تن را به صورت اویخته را داشت که یکی از دلایل افزایش توان حمل بار در خارج را میتوان به دلیل اصرار ارتش برای توان حمل  یک سیستم کامل توپ خانه ای ،  ۱۵۵ م م ام ۱۹۸  با مهمات و خدمه  دانست

علاوه بر این این نمونه دارای  سوخت داخلی بیشتر به میزان  ۴۲۷۳ لیتر بود  و با افزایش کارایی سامانه هیدرولیک  اجازه استفاده از این مدل را  شرکت های غیر نظامی نیز داده شد. در مجموع ۲۳۳ و یا ۲۷۰  فروند سی اچ ۴۷ سی ساخته شد

تمامی مدل های نامبرد  تا کنون در ویتنام به صورت گسترده ای خدمت کردند و در دهه ۱۹۷۰ ارتش تصمیم به ارتقا ۴۰۷ فروند شینوک نسخه ای/بی و سی به نسخه دی گرفت.

سی اچ ۴۷ سی

سی اچ ۴۷ دی در واقع همان بدنه نسخه قبلی  بود ولی ارتقائاتی شامل پروانه ای از جنس کامپوزیت،موتور جدید تی ۵۵-ل۷۱۲  با توان ۳۷۵۰ اسب بخار و سامانه انتقال قدرت جدید  بود. ظرفیت حمل بار به ۶۳۰۰ کیلوگرم در داخل و ۱۰۳۴۰ کیلوگرم در خارج به صورت اویخته  افزایش یافت و از سه غلاف در زیر بدنه برای حمل بار بهره می برد  که توان بیشتری  را برای حفظ تعادل بارهای سنگین می داد.همچنین سامانه ناوبری تواناتری داشت  تا بتوان در برد بیشتری عملیات بپردازد. همچنین این مدل دارای سامانه پرتاب کننده شراره بود  این نسخه در سال ۱۹۷۶ معرفی شد و در سال ۱۹۷۹ وارد  خدمت شد

نسخه ای با تغییر سی اچ ۴۷ دی برای  نیروی ها ویژی   با تجهیز  با لوله سوختگیریی هوایی ساخته شده که به ام اچ ۴۷ دی مشهور شد. این نمونه در دهه ۱۹۸۰ مجهز به دوربین دید در شب، سامانه جلونگر فروسرخ در زیر دماغه،کابین خلبان شیشه ای تر، هشدار دهنده راداری،رادار ناوبری  و تعقیب کننده عوارض  زمین  ای پی کیو ۱۷۴  شد . در مجموع ۳۲ فروند از این نمونه با تبدیل  نسخه های قبلی به دست امد.

سی اچ ۴۷ دی

نسخه دیگر عملیات ویژه نمونه ام اچ ۴۷ ایی  که در سال ۱۹۹۱ وارد خدمت شد.۲۶ فروند از این نمونه ساخته شد  که تنها تفاوت ان با ام اچ ۴۷ دی  افزایش سوخت بیشتر  و رادار  ناوبری متفاوت است

سی اچ ۴۷ اف شینوک نسخه  بعدی بود که در سال ۲۰۰۱ معرفی شد و همکنون اخرین نسخه شینوک است و برای خدمت تا سال ۲۰۳۳ در نظر گرفته شده است  .این طرح در سال ۲۰۰۶ عملیاتی شد که شامل ارتقا نسخه های قبلی و ساخت نمونه نو ساز بود.از جمله امتیازات این مدل  میتوان به:

تقویت  بدنه برای  افزایش طول عمر و کاهش لرزش بدنه که باعث کاهش طول عمر سازه می شود،ارتقا کابین و نصب چهار نمایشگر رنگی  چند کاره در درون کابین، سامانه ناوبری بر اساس چی پی اس ، دوربین دید  در شب،موتور ارتقا یافته ل۵۵- ل۷۱۴  ای با توان ۴۷۳۳ اسب بخار  که پر قدرت ترین  موتور نصب شده روی شینوک است  . این ارتقائات  باعث کاهش ۲۰% مصرف سوخت  و در نتیجه افزایش برد تا ۲۵۰ کیلومتر شده است. همچنین  هزینه هر ساعت پرواز در این مدل ۲۰% کاهش یافته است.

ارتش  امریکای  ۳۹۷ فروند بالگرد سی اچ ۴۷ دی را به سی اچ ۴۷ اف ارتقا  خواهد داد که تا سال ۲۰۱۷  تمامی انها تحویل خواهد شد

ام اچ ۴۷ ج(MH-47 G) اخرین نسخه  نیروی ویژه شینوک است که با ارتقاء ام اچ ۴۷ دی و ام اچ ۴۷ ایی ساخته شده دارای  ارتقائاتی  همانند   شش نمایشگر  رنگی درون کابین و ارتقا در رادار  ناوبری و رادار اب و هوا   در دماغه و همچنین  سامانه دید  حرارتی و افزایش سوخت داخلی است.۲۵ فروند ام اچ ۴۷ دی  و ۱۱ فروند  ام اچ ۴۷ ایی  به این نسخه ارتقا یافته اند.

ام اچ ۴۷ جی

سی اچ ۴۷ اچ اچ نسخه جستجو  و نجات شینوک است که قرار بود ۱۴۱ فروند ان  برای نیروی  هوایی ساخته شود ولی در نهایت طرح لغو و به جای ان اچ اچ ۶۰ جی ساخته شد

سی اچ ۴۷ جی(CH-47J)  نسخه تولید در کاوازاکی  ژاپن بود. ارتش ژاپن برای بخش های مختلف ۵۴ فروند سی اچ ۴۷ دی را سفارش  داده که در کاوازاکی تولید شد

شینوک اچ سی ۱: این سری برای نیروی  زمینی انگلستان طراحی شده بود . اولین اقدام انگلستان برای خرید شینوک در سال ۱۹۶۷ با سفارش ۱۵ فروند سی اچ ۴۷ بی زمانی که به دلیل افزایش هزینه نظامی لغو شد به جای نرسید ولی در سال ۱۹۷۸  نیروی زمینی انگلستان در نهایت  ۴۱  فروند سی اچ ۴۷  سی را سفارش داد که با نام اچ سی ۱ تحویل این ارتش  شد. با وجود این بالگرد با موتور تی ۵۵ ل۷۱۲  بالگرد سی اچ ۴۷ دی تحویل شدند و با تغییر تیغه های ان با تیغه های  کامپوزیت این نسخه به اچ سی ۱ بی تغییر نام داد و با ارتقا ۳۲ فروند از ۴۱ فروند تحویلی به استاندارد   سی اچ ۴۷ دی با نام سی اچ۲ شناخته  شدند که البته در کنار این ۳۲ فروند انگلستان ۳ فروند  سی اچ ۲ نو ساز نیز تحویل گرفت

در سال ۱۹۹۵ نیروی زمینی  انگلستان هشت فروند سی اچ ۳ را سفارش  داد که در واقع همان ام اچ ۴۷ ایی برای نیروی های ویژه بود.

در میانه دهه ۱۹۹۰ ۴۶ بالگرد سی اچ۲  به استاندارد سی اچ ۴  ارتقا یافتند که شامل  موتور جدید بود و همچنین این کشور ۱۶ فروند  سی اچ ۴۷ اف را در قالب سی اچ ۶ سفارش  داده است که شش فروند  تحویل داده شده است

در مجموع تا کنون ۱۲۰۰ فروند شینوک ساخته شد و همچنان خط تولید نسخه سی اچ ۴۷ اف باز است.

شینوک در همان دهه ۱۹۶۰ با تمام توان در ویتنام به کار رفت .این بالگرد از سال ۱۹۶۵ در ویتنام مورد استفاده قرار گرفت که ماموریتها بسیار از جمله  جابجایی  توپ خانه و حمل هواگرد های سرنگون شده را   بر عهده داشت.شینوک خیلی زود ثابت کرد بالگرد با ارزشی است و بری نیروی زمینی  به عنوان یک حمل کننده بارهای  سنگین شناخته شده که در ارتفائات  به خوبی عمل میکرد . در سال ۱۹۶۶ به بعد  شینوک از درب های دو طرف بدنه با مسلسل ۷٫۶۲ و ۱۲٫۷ م م مجهز شد تا بتواند دست به پوشش  از خود بزند. در مجموع ۷۵۰ شینوک در جنوب شرق اسیا   طی درگیری در ویتنام استفاده شدند که ۲۰۰ فروند از بر اثر حوادث مختلف از دست رفت

ایران دردهه ۱۹۷۰ دست به خرید ۷۰ فروند بالگرد سی اچ  ۴۷ سی شینوک از امریکا زد و ۵۰ فروند دیگر نیز سفارش داده البته بعد از انقلاب سال ۱۳۵۷ لغو شد تا بزرگترین کاربر شینوک بعد از امریکا باشد .ایران از این بالگرد به صورت گسترده ای در جنگ ایران و عراق بهره برد  . در سال ۱۹۷۸  زملانی که چهار فروند انها به اشتباه وارد خاک شوروی شدند یکی از انها توسط یک میگ۲۳ ام نیروی هوایی شوروی سرنگون شد. همچنین چند فروند نیز توسط میگ۲۱  و میراز اف۱ ارتش عراق سرنگون شد

ارژانتین و انگلستان  هر دو از این بالگرد در نبرد فالکلند بهره بردند

در تمام طول نبرد در افغانستان   و عراق  طی  دهه گذشته کشورهای نیروی های ائتلاف از شینوک در این  دو کشور بهره بردند

 ترجمه:عبدالحمید تارخ

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: